Marathi Poem। मराठी कविता
मित्रानो ” मराठी , बाभुळझाड , चाळ , आत्मबल ,राजहंस “ अशा सुंदर कविता आपण या post मधी पाहणार आहोत .
मराठी
लाभले आम्हास भाग्य बोलतो मराठी
जाहलो खरेच धन्य ऐकतो मराठी
धर्म, पंथ, जात एक जाणतो मराठी
एवढ्या जगात माय मानतो मराठी
आमुच्या मनामनात दंगते मराठी
आमुच्या रगरगात रंगते मराठी
आमुच्या उराउरात स्पंदते मराठी
आमुच्या नसानसात नाचते मराठी
आमुच्या पिलापिलात जन्मते मराठी
आमुच्या लहानग्यात रांगते मराठी
आमुच्या मुलामुलीत खेळते मराठी
आमुच्या घराघरात वाढते मराठी
आमुच्या कुलाकुलात नांदते मराठी
येथल्या फुलाफुलात हासते मराठी
येथल्या दिशादिशात दाटते मराठी
येथल्या नगानगात गर्जते मराठी
येथल्या दरीदरीत हिंडते मराठी
येथल्या वनावनात गुंजते मराठी
येथल्या तरुलतात साजते मराठी
येथल्या कळीकळीत लाजते मराठी
येथल्या नभामधून वर्षते मराठी
येथल्या पिकांमधून डोलते मराठी
येथल्या नद्यांमधून वाहते मराठी
येथल्या चराचरात राहते मराठी
पाहुणे जरी असंख्य पोसते मराठी
आपुल्या घरात हाल सोसते मराठी
हे असे कितीक ‘खेळ’ पाहते मराठी
शेवटी मदांध तख्त फोडते मराठी
– सुरेश भट
बाभुळझाड
अस्सल लाकूड, भक्कम झाड
ताठर कणा टणक पाठ
वारा खात गारा खात
बाभुळझाड उभेच आहे ।। १ ।।
देहा फुटले बारा फाटे
अंगावरचे पिकले काटे
आभाळात खुपसून बोटे
बाभुळझाड उभेच आहे ॥२॥
अंगावरची लवलव मिटली
माथ्यावरची हळद विटली
छाताडाची ढलपी फुटली
बाभुळझाड उभेच आहे ॥३॥
जगले आहे जगते आहे
काकुळतीने बघते आहे
खांदयावरती सुतारांचे
घरटे घेउन उभेच आहे ॥ ४॥
टक टक टक टक
चिटर फटर चिटर फटक
सुतारपक्षी म्हाताऱ्याला
सोलत आहे शोषत आहे ॥ ५ ॥
आठवते ते भलते आहे
उरात माझ्या सलते आहे
आत काही कळते आहे
आत फार जळते आहे ॥ ६ ॥
अस्सल लाकूड भक्कम गाठ
ताठर कणा टणक पाठ
वारा खात गारा खात
बाभुळझाड उभेच आहे ||७|
– वसंत बापट
चाळ
पाण्याचा नळ, टॉयलेट, मोरी,
कापडं वाळवायला बाहेरची दोरी,
अभ्यासाला कॉमन गॅलरी,
चौकामध्ये खेळ लगोरी,
शेअर व्हायचं सारंच तेव्हा सेपरेट,
वेगळं काहीच नव्हतं दारं,
खिडक्या लावून असं
कोंडून कुणीच रहात नव्हतं
भिंतीवरच्या शेवाळाला
जिव्हाळ्याचा वास होता
उघड्या दारांतून घरांच्या
प्रेमाचा सहवास होता
कळकट होती, जुनी होती
तरीही मधाळ होती
ढिम्म मुक्या टॉवर पेक्षा
चाळ फार वाचाळ होती
– शैलेश हिंदळेकर
आत्मबल
अनादि मी अनंत मी, अवध्य मी भला
मारिल रिपु जगतिं असा कवण जन्मला ॥ धृ ॥
अट्टहास करत जई धर्मधारणीं
मृत्युसीच गाठ घालु मी घुसे रणीं
अग्नि जाळि मजसी ना खड्ग छेदितो
भिउनि मला भ्याड मृत्यु पळत सुटतो
खुळा रिपू । तया स्वयें
मृत्युच्याच भीतिने भिववु मजसि ये ॥ १ ॥
लोटि हिंस्र सिंहाच्या पंजरी मला
नम्र दाससम चाटिल तो पदांगुला
कल्लोळीं ज्वालांच्या फेकिशी जरी
टुनि भवति रचिल शीत सुप्रभावली
आण तुझ्या तोफांना क्रूर सैन्य तें
यंत्र तंत्र शस्र अस आग ओकते
हलाहल । त्रिनेत्र तो
मी तुम्हांसि तैसाची गिळुनि जिरवितो ॥ २ ॥
– स्वातंत्र्यवीर सावरकर सुलेखन शिरीष
राजहंस
एका तळ्यात होती, बदके पिले सुरेख
होते कुरूप वेडे, पिल्लू तयांत एक
कोणी न त्यास घेई, खेळावयास संगे
सर्वांहूनी निराळे ते वेगळे तरंगे
दावूनी बोट त्याला, म्हणती हसून लोक
आहे कुरूप वेडे, पिल्लू तयांत एक
पिल्लास दुःख भारी, भोळे रडे स्वतःशी
भावंड ना विचारी, सांगेल ते कुणासी ?
जे ते तयास टोची, दावी उगाच धाक
आहे कुरूप वेडे, पिल्लू तयांत एक
एके दिनी परंतु, पिल्लास त्या कळाले
भय वेड पार त्याचे, वाऱ्यासवे पळाले
पाण्यात पाहताना, चोरूनिया क्षणैक
त्याचेच त्या कळाले, तो राजहंस एक
– ग. दि.माडगुळकर
- Marathi Poem। मराठी कविता
- Marathi kavita
- Marathi prem kavita
- Kana kavita
- Marathi charolya
—————————————————————————————————–
मित्रांनो या माहिती मध्ये तुमचे काही स्वतःचे विचार किंवा कल्पना असेल किंवा काही सुचवायचे असेल काही बदल हवा असेल किंवा काही चुकी असेल तर ते आम्हाला निदर्शनास आणून द्या. याकरता तुमची कॉमेंट महत्त्वाची आहे तुमचा अभिप्राय आम्हाला नवनवीन विषय लेखनास प्रोत्साहन देतो.